Hiçbir şey bilmeyen, hiçbir şeyi sevemez.
Hiçbir şey yapamayan, hiçbir şeyden anlamaz.
Hiçbir şeyden anlamayan insan değersizdir.
Oysa anlayan biri,
hem sever hem fark eder hem de görür…
Bir şeyde ne kadar bilgi varsa,
o kadar büyük sevgi vardır…
Bütün meyvelerin çileklerle aynı zamanda
olgunlaştığını zanneden biri,
üzümleri hiç tanımıyor demektir.
Paracelsus
Sevgi günümüzde yozlaşan bir kavram oldu. İnsanlar yüzeysel sevginin, olmayan insanlığın peşinde koşuyor. Her şey göstermelik hallerde, sosyal medya paylaşımı kadar değer veriliyor. Ederi olmayan sevgiler, menfaat çatısı altında kuruluyor ilişkiler.
Sohbetlerin içine serpiştirilecek, güzel düşünceler, bilgi paylaşımları, nitelikli zamanın değerini bilenler çok az. İşi olduğu için değil de, özlendiği için görüşülmüyor. İhtiyaç duyulduğunda değil de, “sesini duymak istedim” demek için olmalı görüşmeler. Sevginin içi dolu dolu olmalı, içinde merak olmalı, özlem olmalı.
İçi dolu olmayan sevgiler, yan yana en uzak insanların bir araya gelmesinden başka bir şey değil. İletişimi, karşısındakinin iletisine yorum yazıp, beğenmeye indirgemeden anı paylaşmanın önemi anlaşılmalı. Yoksa sanal dünyanın, olmayan ilişkileri içinde kaybolup gideriz.